Apple - iPhoto beter dan Picasa?

Apple Mac - gebruikers zijn tamelijk zeldzaam en kunnen trots zijn op hun bijzondere computers. Maar ze hebben wel het nadeel dat er in hun naaste omgeving bijna niemand is die er over mee kan praten en waar je steun van kunt hebben en dat kan een grote handicap zijn.

Voor de gewone zaken misschien niet zo belangrijk, maar de wereld lijdt aan een pandemie van digitale foto’s en dus is het sinds een paar jaar op bijna elke computer een puinhoop en aangezien dat in meerderheid Windows-computers zijn, is het dus een grote puinhoop.

Met een gratis en dus populair programma zoals Picasa van Google kun je die puinhoop prima in bedwang houden, mits je meteen goed bent begonnen. Helaas vertelt niemand je precies op tijd hoe dat moet - zelfs de “Aan de slag” gids in Picasa-Help niet, al is dat wel een aardige samenvatting. Maar in deze Picasa-handleiding  had je dat wel gevonden.

Opmerking: Microsoft kwam later met de Fotogalerie in Vista en nog later met een gratis Live-versie die inmiddels een stuk beter is geworden dan de oorspronkelijke Vista-versie.

Je kunt Picasa gebruiken als een speciale Windows Verkenner voor fotobestanden, maar dat geldt eigenlijk voor elk fotoprogramma waarin je aan de linkerkant een mappenlijst ziet: 

Maar de eerste bijzonderheid is al dat je in Picasa alleen mappen met jouw foto’s ziet en niet de vele andere mappen die ook op de harde schijf van je computer aanwezig zijn.

En de tweede bijzonderheid is dat je de foto’s in die mappen op een erg handige manier kunt rubriceren in verzamelingen die vroeger “labels” werden genoemd, maar tegenwoordig “albums” heten. Dat doet bijna niemand, maar dat dus is niet verstandig (zie verder).

En de derde bijzonderheid is dat je elke foto zonder ingewikkeld "ge-fotoshop" kunt verbeteren. Dat doet helaas ook bijna niemand, maar dat is dus ook niet verstandig.

Natuurlijk zijn er nog veel meer bijzonderheden, maar het gaat mij nu alleen om de eerste twee: mappen en albums (rubrieken of thema’s).

Mappen (folders) zijn op elk opslagmedium de fysieke bergplaatsen voor bestanden, dus ook voor de fotobestanden afkomstig uit je camera of van een ander medium - ook al zijn het eigenlijk adresboekjes waarin wordt vastgelegd waar die bestanden zich fysiek bevinden.

Vandaar dat bij het overzetten van foto’s vanuit je camera (in Picasa heet dat importeren) wordt gevraagd hoe de nieuwe map moet heten waarin die bestanden opgeslagen moeten gaan worden en als dat toevallig foto’s zijn van een recent weekendje in Parijs, dan ligt het voor de hand om als naam te typen “Weekendje-Parijs”. Alleen: hoeveel mappen en mapjes heb je dan na verloop van tijd wel niet van alle kleine en grote gebeurtenissen die jij op foto’s hebt vastgelegd en die je van lieverlee ook van anderen erbij hebt gekregen zoals hieronder alweer een mapje, nu toevallig voor de foto’s van Kerst-2009: 

En dat is nu precies de hopeloze poel waarin iedereen verdrinkt en dat is dus niet de schuld van Picasa, maar van een verkeerde aanpak. Je zou hoogstens als verwijt kunnen opperen: waarom brengt Picasa mij dan niet op een beter idee? En dat is een terecht verwijt, want de ontwerpers hadden best de voorkeursoptie kunnen aanbieden om aan te sluiten bij de eerder in hetzelfde jaar geïmporteerde foto’s in jaarmap 2009 (die mogelijkheid is er wel, maar je moet hem zelf bedenken en organiseren).

 

Albums zijn virtuele plaatsen waarin je foto’s rond een bepaald thema kunt verzamelen. Je zou het mappen met snelkoppelingen kunnen noemen, maar dat is al veel te fysiek: de orga­nisatie van jouw albums is alleen vastgelegd in het interne huishoudboekje van Picasa.

Opmerking: in de Fotogalerie zijn het verzamelingen van foto’s die je hetzelfde trefwoord (label) hebt gegeven en in feite kan die aanpak in Picasa ook, maar minder opvallend.

Want dan kun je er na importeren voor kiezen om die serie toe te wijzen aan een album dat je “Parijs” noemt en dat misschien al bestond omdat je twee jaar geleden ook een weekendje in Parijs bent geweest. De foto’s van toen bevinden zich dan fysiek in jaarmap 2008 en de foto’s van nu in jaarmap 2010, gewoon chronologisch tussen de andere foto’s van die jaren.

 

Die honderden “gebeurtenismapjes” zijn dan ineens teruggebracht tot enkele jaarmappen en de gebeurtenissen zelf vind je terug in enkele tientallen albums. Dat hoeven er immers geen honderden te zijn omdat veel foto’s steeds over dezelfde thema’s gaan zoals: huis en tuin, naaste omgeving of woonplaats, de natuur daaromheen, het familiegebeuren, het gezin van kind A en het avontuurlijke leven van kind B, speciale reizen, enzovoort. Je kunt natuurlijk voor elk wissewasje een nieuw album maken, maar dan ben je weer verkeerd bezig. Maar je mag dat wel doen voor een tijdelijk doel, bijvoorbeeld voor het maken van een foto-cd.

 

Ik doe al jaren met 30-40 albums en toch heb ik meer dan 7500 foto’s in 6 jaarmappen. Soms komt er een album bij (meestal van een recente reis), maar er gaat ook wel eens een album af en dan zijn die foto’s natuurlijk nog wel in diverse jaarmappen terug te vinden. En er zijn ook mogelijkheden om foto’s te kunnen vinden door onderschriften en trefwoorden toe te voegen (die zijn universeel en daardoor ook in andere programma’s bruikbaar). 

Omdat je in Picasa meteen een diavoorstelling bij elke foto in een jaarmap of album kunt starten en ook kunt stoppen wanneer je wilt, is dit eigenlijk de enige manier om die enorme hoeveelheid genietbaar te houden – zeker wanneer je ook de moeite neemt om de inhoud van die jaarmappen op orde te brengen en te houden - dat is de finishing touch.

Helaas krijg ik de indruk dat bijna niemand het zo doet omdat er in Picasa of in welk ander fotoprogramma dan ook te veel vrijheid is om er een puinhoop van te maken. Het is dus een interessante vraag of je dat met zo’n goede Apple-computer zou kunnen voorkomen?

Voorzover mij bekend is iPhoto een standaard programma op elke nieuw gekochte Apple of kan het voor geregistreerde Apple-bezitters gratis gedownload en geïnstalleerd worden, net zoals iTunes en andere iLife-geneugten.

Opmerking: Picasa is ook beschikbaar voor de Mac. En er is voor iPhoto-gebruikers een plug-in om naar Picasaweb te kunnen uploaden.

Wat in Windows de Verkenner heet, heet “Finder” in een Mac en kennelijk is daarin de map (folder) “Pictures” ook een soort hoofdmap – net als de map (Mijn) Afbeeldingen in Windows.

In deze map maakt iPhoto een submap met de naam iPhoto Library en daarin komen dan alle sub- en subsub-mappen van je fotoverzameling en eventuele projectbestanden.

Bij het importeren vraagt iPhoto meteen om een naam van de gebeurtenis (dus weer dat “Weekendje-Parijs”) waaraan je dan nog een nadere omschrijving aan toe kunt voegen en eventueel aparte submappen kunt laten maken voor de opeenvolgende dagen. Zelfs al biedt iPhoto de mogelijkheid om die serie later te gaan rubriceren (ook in albums), gaat iPhoto dus al meteen de fout in door gebeurtenismappen te maken waarin zich dan ook nog dagmappen kunnen bevinden zoals hieronder voor één van de vele series van Mike’s trouwdag: 

Ik heb niet de indruk dat er een mogelijkheid is om aan te sluiten op een reeds aanwezige jaarmap – tenzij via een niet voor de hand liggende omweg via de Finder.

Opmerking: in principe kun je natuurlijk die foto’s altijd via een ander hulpje rechtstreeks in een bepaalde map plaatsen, dus dat kan ook een zelfgemaakte jaarmap zijn. In Picasa kun je zo’n map meteen zichtbaar maken, maar in iPhoto heb ik de indruk dat die foto’s dan nog­maals geïmporteerd moeten worden en dat iPhoto dan als het ware werkkopieën maakt en dat is natuurlijk niet de bedoeling, want dan zijn er twee grote verzamelingen.

Los van andere misschien heel aantrekkelijke en leuke mogelijkheden, wordt er dus een basale fout opgedrongen en het enige voordeel is dat die fout redelijk wordt afgeschermd, tenzij je naar de chaos in de Finder gaat kijken (in Picasa zie je die chaos meteen omdat de mappenlijst altijd zichtbaar is).

In iPhoto betekent dit dus dat het openingsvenster van liever­lee een gigantische reeks aan gebeurtenisjes gaat bevatten waarvan de enige logische orde­ning “recent-first” kan zijn. Je krijgt dan hetzelfde probleem als op Picasaweb als je daar een grote hoeveelheid albums hebt en daar wordt nu juist zoveel over geklaagd:

Ik moet dus helaas constateren dat Apple met iPhoto toch de fout in gaat en eigenlijk al bij voorbaat een goede werkwijze uitsluit, terwijl dat bij verstandig gebruik van Picasa wel mogelijk is, maar alleen door bijna niemand wordt gedaan omdat men maar aanrommelt.

Het professionelere programma Aperture (199 euro) dat kennelijk naadloos op iPhoto aansluit, geeft misschien wel de mogelijkheid om op mapniveau te werken, maar dat kan ik uit de erg summiere informatie op de supertrage Apple-sites niet opmaken. Er is gelukkig één troost voor de “appelaars”: Picasa is er ook voor hen!

Opmerking 1: het is mij niet duidelijk geworden of de laatste update van iPhoto al faciliteiten voor gezichts-herkenning bevat, anders zou dat een extra reden kunnen zijn om Picasa te downloaden via http://picasa.google.com/mac/ (zie ook Intro Picasa 3.6).

Opmerking 2: het is waarschijnlijk niet handig en verstandig om iPhoto en Picasa naast el­kaar te gebruiken – dat is net zoiets als twee kapiteins op één schip.