Terug naar het nieuwsoverzicht.

Quilts vertellen een verhaal over jezelf

Door: Tirza Haagsma

Woudsend - ,,Achter elke quilt zit een verhaal.” Yt Attema is lid van quiltgroep De Lapkekatten uit Heeg en houdt samen met de andere 29 leden van de groep een tentoonstelling van zo’n vijftig quilts die de dames zelf hebben gemaakt.

Een rondje door het gebouw It Reidhintsje in Woudsend, waar de tentoonstelling plaatsvindt, leidt tot het zien van verrassende soorten quilts. ,,Dit noemen we een lui-wiif-quilt”, zegt voorzitter Geeske van Dijk grinnikend. Ze blijft staan bij een kleed dat vol staat met kippen. Een quilt waarvoor maar een paar lappen stof aan elkaar genaaid hoefden te worden. ,,Om het idee van die kippen te krijgen, hoef je alleen maar een paar lijnen te stikken.”

Even verderop is een grote mennonietenquilt sierlijk uitgespreid. Attema wijst verschillende lapjes aan op het kleed. ,,Kijk, deze heb ik uit Staphorst, van vrouwen die een keer een stof gaven waar ze hun traditionele kleding van maken.” Een ander stuk stof heeft ze helemaal uit Canada gehaald. ,,Bij de mennonieten, de vrouwen daar maakten vroeger al veel quilts, tegen de kou.” Veel tijd en zorg heeft de naailiefhebster aan de quilt besteed. ,,Vier jaar heb ik erover gedaan om hem af te krijgen.”

Ze vindt een quilt dan ook niet iets om aan de eerste de beste weg te geven. ,,Het is eigenlijk een heel persoonlijk iets, waar veel herinneringen in verborgen zitten. ” Voorzitter Geeske van Dijk voegt toe: ,,Het kan bijvoorbeeld zijn dat je een quilt maakt in een periode dat iemand in je omgeving heel ziek is. Tijdens het werken aan een quilt kunnen er dan veel gedachten door je heen gaan. Als je achteraf naar het kleed terugkijkt, komen al die herinneringen weer naar boven. Je legt er echt iets van jezelf in.”

Kinderhoek

Bij de tentoonstelling is ook een speciale kinderhoek. ,,Kijk, hier hebben we droom- en troostdekentjes”, legt Van Dijk uit. Die maken de dames van de Lapkekatten vaak voor heel zieke kinderen die in het ziekenhuis liggen. Ze maken er foto’s van en laten de kinderen dan kiezen uit drie verschillende dekentjes. ,,We krijgen veel verhalen te horen van ouders over die dekentjes”, zegt Van Dijk. ,,Een keer lag er een meisje in het ziekenhuis in Sneek en zij moest naar het ziekenhuis in Groningen worden gebracht. We gaven haar een dekentje mee. Toen ze weer naar huis mocht, kwamen de ouders ons bedanken, want het meisje had er zoveel aan gehad.” Doordat kinderen zo’n dekentje krijgen in een voor hen moeilijke tijd, kan het veel persoonlijke waarde krijgen. ,,Een jongetje had een droomdekentje steeds bij zich in het ziekenhuis. Op een keer moest hij overgeven en kwam alles over het dekentje heen. Het jochie miste het dekentje echt toen die de was inging. ‘Mijn bed ruikt naar oude mensen’, zei hij, want hij was gewend geraakt aan de vertrouwde geur van het dekentje die helemaal naar hem was gaan ruiken.”

De vrouwen vinden het mooi om de dekentjes op deze manier weg te geven, want ,,je ziet dat je werk zo gewaardeerd wordt, al die tijd die je erin hebt gestopt is dat meer dan waard.”

Voor de entree van de tentoonstelling vragen de vrouwen drie euro per persoon. De opbrengst willen ze graag aan de waterstaatskerk de Karmelkerk in Woudsend geven, die gerestaureerd wordt. ,,Iemand van onze groep zit ook bij die kerk. Ze houden nu hun diensten in It Reidhintsje. Zij hebben aan ons deze ruimte beschikbaar gesteld om onze quilten tentoon te stellen en in ruil daarvoor krijgen zij de opbrengst van het gebeuren.” De tentoonstelling van de quilts is te bewonderen tot en met 18 mei.

Friesch Dagblad - 29 mei 2008